نابغه ای که ناسا خیلی زود از دست داد - دنیای راه راه

ناسا یکی از بهترین دانشمندان، مهندسان و مدیران خود را از دست داد. کلودیا الکساندر، دانشمند برجسته ناسا، پس از 10 سال درگیری با سرطان پستان، 20 تیرماه (11 جولای)، در شهر آرکادیا کالیفرنیا درگذشت.

خانم الکساندر، علاوه بر ویژگی های شاخص علمی و تحقیقاتی، از دو جهت در ناسا منحصربه فرد بود. اول این که یک زن بود؛ دوم این که رنگین پوست بود.

Claudia Alexander 3خودش در مصاحبه ای که سال گذشته با لس آنجلس تایمز داشت، درباره ی حضور یک زن سیاه پوست در شغلی که در تسخیر مردان سفیدپوست است، گفته بود: من باید همیشه بین دو فرهنگ متفاوت نوسان می کردم.

کلودیا جوان الکساندر (Claudia Joan Alexander) در تاریخ 8 خرداد 1338 (30 می 1959) در ونکوور کانادا به دنیا آمد و کودکی خود را در دوران آغاز انقلاب کامپیوتر در دره سیلیکون، در سانتاکلارا کالیفرنیا گذرانده بود. پدر وی یک مددکار اجتماعی بود و مادرش گاینل ویلیامز (Gaynelle Williams)، یک کتابدار بود که برای گوردون مور (Gordon Moore) کار می کرد. گوردون مور کسی بود که بعدتر شریک موسس شرکت اینتل شد.

او پس از گرفتن مدرک دکترای خود، به آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا آمد و آخرین مدیر پروژه 1.5 میلیارد دلاری ماموریت گالیله بود که 14 سال طول کشید و در سال 2003 به پایان رسید. همچنین در پروژه بزرگ رزتا که آژانس فضایی اروپا، نزدیک به یک دهه قبل آغاز کرد، پست دانشمند پروژه را داشت و مسئول 35 میلیون دلار تجهیزاتی بود که کارش جمع آوری اطلاعات -از جمله دمای- دنباله دار 67P/Churyumov-Gerasimenko بوده است.

زمانی که پروژه رزتا آغاز می شد، او 40 سال داشت. کاوش گر رزتا، نوامبر سال گذشته روی دنباله دار مورد نظر فرود آمد که با تحسین دنیایان همراه بود.

وی در مصاحبه ای که با مجله مهندسان رنگین پوست آمریکا و فناوری اطلاعات (US Black Engineer and Information Technology magazine) داشت، گفته بود: آن ها در ناسا، به من گفتند کسی را برای این پروژه می خواهند که 10 سال بعد، وقتی که رزتا به مقصد می رسد، زنده باشد. وی همچنین اضافه می کند که: آن ها گفتند که مخصوصا من را به این دلیل انتخاب کرده اند که قابلیت کنار آمدن با فرهنگ های مختلف را دارم.

Claudia Alexander 1وی در مصاحبه ی دیگری که با مجله مهندسان میشیگان داشته، برای جوان ترها، سخنی به یادگار می گذارد و تاکید می کند: عشق به کاری که انجام می دهید، گاهی اوقات می تواند به میزان میزان درآمدتان از آن کار اهمیت داشته باشد.

وی با مقایسه شغل دانشمندان با سایر حرفه ها، این طور ادامه می دهد که: ورزشکاران و موسیقی دانان، در حافظه تاریخ نخواهند ماند. اما آن هایی که در جهت زندگی بشر و شیوه درک بشر از عالم هستی، پیشرفت های بنیادین ایجاد می کنند، به واسطه کشفیاتشان، همیشه زنده خواهند ماند.

هرچند که با مقایسه کلودیا الکساندر موافق نباشیم، اما او، با کمک هایی که به پیشرفت بشریت کرد، جاودانه خواهد ماند.