حمید استیلی؛ تنهای تنهای تنها! - دنیای راه راه

روزنامه ایران ورزشی ، آدینه هفتم مهرماه هفتاد و چهار تیم ملی امید ایران در استادیوم آزادی به میدان رفت. صدهزار طرفدار به استادیوم آمده بودند اما حسن حبیبی نتیجه نگرفت. ما به المپیک آتلانتا نرفتیم. در ترکیب آن تیم مهرداد میناوند، نیما نکیسا، کریم باقری، مهدی مهدوی کیا، ستار همدانی، سهند رازیان، ادموند بزیک، سرژیک تیموریان، اسماعیل حلالی، علی چینی و داود نظرمحمدی به زمین رفتند. تیمی که گفته می شد مهدی پاشازاده در اعتراض به کاپیتان شدن کریم باقری قهر نموده است. تیمی که باور اینکه چطور نتوانست به المپیک برود سخت است. چند تن از آن بازیکنان به اسطوره های فوتبال ایران تبدیل شدند اما باز هم طلسم نشکست.

این حکایت چهار دهه فوتبال ما با تیم ملی امید است. هر بار می گوییم این بهترین نسل از بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هستند اما باز نمی گردد. گاهی حتی با خطای فاحش در بازی دادن بازیکن محروم خودمان راه مان را بستیم و حالا انگار وسط یک جنگ دنبال چیدن گل سرخ می رویم!

در حالی که همه در خصوص استراماچونی و کالدرون حرف می زنند، این روزها هیچ سرمربی به اندازه حمید استیلی تنها نیست. او اسامی 23 بازیکن نهایی تیم ملی امید را برای ملاقاتهای سرنوشت ساز مقابل ازبکستان، چین و کره جنوبی گفت. بی هیچ تعارفی این روزها هیچ کس به این تیم امیدی ندارد. همه دست شسته اند و استیلی و شاگردانش را به سمت دهان اژدها هل می دهند.

حضور بازیکنانی مانند امید نورافکن (سپاهان)، عارف آقاسی (فولاد)، سینا زامهران (شهر خودرو)، محمد خدابنده لو (پیکان)، محمد محبی (سپاهان)، مهدی قائدی (استقلال)، رضا جبیره (نفت)، علی شجاعی (نساجی)، شکاری (تراکتور) و اللهیار صیادمنش (استانبول اسپور) و ... که طی چند سال با کیفیت خوب خودشان را به فوتبال ایران تحمیل نموده اند بارقه های امید را در دل طرفداران این تیم تنها روشن نگه می دارد.

در آخرین بازی تدارکاتی حمید استیلی دو بار اجازه نداد تیم قطر ده نفره گردد. در واقع اگر او صرفاً به دنبال نتیجه گرایی بود، وقتی دو بازیکن قطری کارت قرمز گرفتند ترجیح می داد به یک پیروزی دلچسب مقابل آنها دست پیدا کند ولی از سرمربی قطری خواست تا به جای بازیکنان اخراج شده، بازیکن جدید به زمین بفرستد. کاری که کمتر کسی به آن دست می زند. اینکه آن را جوانمردانه عنوان کنیم یک ماجراست اما او ترجیح داد بازیکنانش را تحت فشار قرار دهد تا برای سه ملاقات پیش رو آماده باشند.

نحوه انتخاب حمید استیلی برای راهنمایی تیم ملی امید و سخنان صریح فرهاد مجیدی موج عجیبی را علیه او به راه انداخت. در فضای دو قطبی فوتبال ایران این روزها انگار خیلی ها منتظر زمین خوردن حمید استیلی هستند تا دل شان خنک گردد. باورش سخت است اما در این سرزمین گاهی برای خنک شدن دل کسانی حاضرند شکست یک تیم ملی را ببینند. فرقی نمی کند سرمربی آن تیم کارلوس کی روش باشد در جام ملت ها یا حمید استیلی که می خواهد با شاگردانش رویای نزدیک به نیم قرنِ فوتبال ایران را عملی کند.

یکی از مهم ترین فاکتورهایی که این تیم ملی امید از آن برخوردار است فقدان فشار و انتظار است. کسی از آنها توقعی ندارد و شاید همین وزنه های بسته شده به پای بازیکنان را آزاد کند و بتوانند با خیالی آسوده تر در زمین پرواز نمایند. در روزهایی که حمید استیلی یکی از تنهاترین مربیان فوتبال ایران است شاید یک معجزه بتواند همه ما را شگفت زده کند، چیزی مثل اشک های استیلی بعد از صعود به جام جهانی 1998 مقابل استرالیا یا گلی که به آمریکا زد... فوتبال هم مثل ما با معجزه زنده است.

*احسان محمدی