مقاله: خطبه 114 نهج البلاغه؛ یک شاهکار ادبی از امام علی (علیه السلام) - دنیای راه راه

بندگان خدا! شما را به تقوا و پروای از خدا سفارش می کنم، که توشه سفر و پناهگاه است. توشه ای ست که به مقصد می رساند، و پناهگاهی است که از عذاب می رهاند، و مخاطب ترین دعوت نمایندگان به سوی آن فرا خوانده اند، و بهترین پذیرندگان، آن را پذیرفته اند. پس دعوت نماینده به تقوا آن را به گوش مردمان رسانده و پذیرنده اش رستگار گشته.

به او ایمان می آوریم ایمان کسی که غیب ها را دیده، و به آنچه وعده داده شده واقف گشته، ایمانی که اخلاصش شرک را، و یقینش شک را از بین برده. و شهادت می دهیم که معبودی جز الله نیست. یگانه است و شریکی ندارد. و محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده اوست. شهادت هایی که سخن را اوج می دهد و عمل را بالا می برد. ترازویی که این دو شهادت را در آن می نهند سبک نگردد، و ترازویی که این دو را از آن برگیرند سنگین نگردد.

روزی شما را خداوند بر عهده گرفته، و شما را به عمل فرمان داده.پس مبادا تلاشتان برای طلبِ روزیِ تضمین شده بیشتر از تلاش در عملی باشد که بر شما واجب گشته. اما به خدا سوگند شک در شما رخنه نموده، و یقینتان مخدوش شده، تا آنجا که گویا آنچه برایتان ضمانت شده بر شما واجب گشته، و آنچه بر شما واجب شده از عهده شما خارج گشته! پس به سوی عمل بشتابید، و از مرگِ ناگهانی بترسید، زیرا آن امیدی که به بازگشتِ روزیِ ازدست رفته است به بازگشت عمرِ سپری شده نیست! روزی ای که امروز از دست رفته امید است که فردا افزون گردد، ولی عمری که دیروز سپری شد دیگر امروز باز نخواهد گشت. امید به چیزی است که می آید، و یأس از چیزی است که گذشته، پس از خدا پروا کنید آن سان که در خور او است، و جز بر دین اسلام نمیرید! (آل عمران / 102)

منبع مقاله: خطبه 114 نهج البلاغه؛ یک شاهکار ادبی از امام علی (علیه السلام)