دلخوش کردن به طالبان یعنی انتقال ناامنی از افغانستان به ایران، منتظر یک میلیون آوراره افغانی باشیم؟

به گزارش دنیای راه راه، عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:یکی از بدترین ویژگی های بعضی از تندروها فقدان شفافیت یا وجود تناقض در بعضی از مواضع آنان به ویژه در امور مهم است. نمونه آن در روابط خارجی و به طور معین در این روزها، مساله افغانستان و طالبان است.

دلخوش کردن به طالبان یعنی انتقال ناامنی از افغانستان به ایران، منتظر یک میلیون آوراره افغانی باشیم؟

متاسفانه به نظر می رسد که آنان در یک راهبرد نانوشته مسیری را طی می نمایند تا نشان دهند که حضور امریکایی ها در منطقه به طور مطلق شکست خورده است و برای تحقق این هدف و سیاست، حاضر هستند به طالبان هم خوشامد بگویند حتی آنان را جنبشی اصیل معرفی نمایند. در حالی که عقل سلیم نشان می دهد که این نتیجه در برابر عوارض احیای دوباره طالبان در افغانستان اهمیت چندانی ندارد. درست است که امریکایی ها در آنجا شکست خورده اند، ولی اثبات این فرضیه نیازمند سلطه دوباره طالبان بر افغانستان نیست.

تا همین جا هم معلوم است که امریکایی ها شکست خورده اند. حضور رژیمی مثل طالبان در هر کشوری می تواند بذر ناامنی و تباهی را در همان کشور و کشورهای همسایه بکارد. طالبان جریان ارتجاعی است و غیر ممکن است که بتواند ثبات و آرامش را در افغانستان به ارمغان آورد. در گذشته و پیش از سقوط آنان به دست ایالات متحده هم ثبات حکومت شان تا حدی مبتنی بر زور و بدون توسعه و پیشرفت بود.

مساله مهمی که درباره افغانستان یا هر کشور همسایه دیگر ایران، باید درک کنیم این است که توسعه هر کشور در دل توسعه منطقه ای رخ می دهد و نمی توان شاهد توسعه منطقه ای بود ولی کشورهای همسایه که دارای مرز زمینی هستند، توسعه نیافته باشند.

سرریز این شرایط توسعه نیافتگی کشورهای همسایه را ضعیف می نماید. فقر و ناامنی و توسعه نیافتگی مثل ویروس کرونا از مرزها منتقل و به کشور همسایه سرازیر می گردد. با پیشرفت طالبان ایران در خطر هجوم صدها هزار و شاید بیش از یک میلیون نفر آواره افغانستانی خواهد بود. دست مردم افغانستان از نزدیک در آتش طالبان است و می دانند که چه سرنوشتی در انتظار آنان است. این مردم به تحلیل های خوشبینانه ولی غیرواقعی اصولگرایان ایرانی باور ندارند. چنین وضعی هزینه سنگینی را به لحاظ امنیتی، اجتماعی و مالی به ایران و مردم ما تحمیل می نماید. بدتر از آن، یکی از بازارهای مهم صادراتی ایران را دچار اختلال می نماید. شاید ایران نتواند به طور مستقیم و به تنهایی مانع از تحولات جاری افغانستان گردد ولی چرا باید عده ای خواستار تسریع در این فرایند شوند؟ با چه زبانی باید بیان کرد که افغانستان به اسم یکی از مهم ترین حوزه های تمدنی ایران در حال تغییر ماهیت است. کشورهای رقیب و حتی دشمن ایران در تقویت این فرآیند کوشا هستند و حتی هزینه می نمایند.

23302

منبع: خبرآنلاین
انتشار: 11 مرداد 1400 بروزرسانی: 11 مرداد 1400 گردآورنده: donyayerahrah.ir شناسه مطلب: 1466

به "دلخوش کردن به طالبان یعنی انتقال ناامنی از افغانستان به ایران، منتظر یک میلیون آوراره افغانی باشیم؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "دلخوش کردن به طالبان یعنی انتقال ناامنی از افغانستان به ایران، منتظر یک میلیون آوراره افغانی باشیم؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید