راز های زندگی گذشتگان که در نقاشی های قدیمی نهفته است - دنیای راه راه

اولین نقاشی های غار را زنان کشیدند

کارشناسان با برسی غار هایی که مردم باستان در آن زندگی می کردند، به این نتیجه رسیدند که اولین هنرمندان زن بوده اند. آن ها نه فقط با توجه به اثر انگشتان و کف دست ها، بلکه با توجه به سبک کشیدن نقاشی ها به این نتیجه رسیدند که متناسب با تناسبات دست زن ها بوده است. فقط حدود یک چهارم نقاشی ها توسط مردان کشیده شده اند. این کشف تایید کرد که شکار برای زنان هم فعالیت مهمی بوده است. مردان حیوانات را شکار می کردند و آن ها را می کشتند و زنان آن ها را برمی داشتند و به چادر خود می بردند تا گوشت آن را تقسیم کنند.

هنرمندان قرون وسطی فقط می توانستند حیواناتی را خوب بکشند که با چشم خودشان دیده بودند

قبلا تصور می شد که ظاهر عجیب برخی حیوانات ایده هنرمندان باشد. اما کارشناسان بعد از تحقیق روی بهترین آثار قرون وسطی فهمیدند که در برخی موارد که هنرمندان شانس دیدن حیوانات را با چشم خود نداشتند، نقاشی هایشان را بر اساس توصیفات کلامی از حیوانات می کشیدند. به همین دلیل کشیدن شاهین آسان بود، اما کشیدن تمساح که هرگز در اروپا دیده نشده بود کار سختی بود. وضعیت وقتی بدتر می شد که مردم چیز زیادی درباره حیات وحش نمی دانستند و این فقدان دانش اغلب با چیز های دیگر ترکیب می شد و به شکل افسانه در می آمد.

مثلا آن ها فکر می کردند که تمساح فقط آدم می خورد و سپس از کاری که کرده پشیمان می شود و گریه می کند، به همین دلیل اصطلاح اشک تمساح به وجود آمد. یا مثلا فکر می کردند مدفوع خزندگان بسیار باارزش است و آن را روی صورتشان می مالیدند تا جوانی به پوستشان بازشود.

800 سال پیش، بازی های فضای باز زبان دنیای بچه های دنیا بود

این نقاشی تقریبا 100 بازی محبوب قرن شانزدهم را نشان می دهد. اما توجه مخاطبان به چیز دیگری جلب شده است: این نقاشی در سال 1560 کشیده شده و نشان می دهد که علیرغم تفاوت های فرهنگی و فاصله بین کشورها، بچه های سراسر دنیا خودشان را به روش های مشابهی سرگرم می کردند: عروسک، تفنگ، حباب های صابون ساز و بسیاری بازی های دیگر؛ بنابراین بازی ها روش دنیای ارتباط برقرارکردن بچه ها، علیرغم منشا و فرهنگشان هستند.

در زمانی نه چندان دور، همه مردان اشراف زاده روسیه آرایش می کردند

در قرن هجدهم، آرایش هنر واقعی شد که حتی مردان هم به آن علاقه داشتند. آن ها به لوازم آرایشی که استفاده می کردند اهمیت می دادند، لب هایشان را مرطوب می کردند و پودر زیادی روی موهایشان می زدند. همه رنگ ها از جنس سرب نبودند: رنگ مروارید از ایتالیا آورده می شد که بسیار گران تر بود. گزینه های ارزان تر از جنس نشاسته، گچ و بیسموت بودند. رژ ها از کارمین، زعفران و شنگرف بودند. پودر از آرد تهیه می شد و باعث می شد مو نقره ای و صورت جوان تر به نظر برسد. برای پاک کردن صورت بعد از آرایش از لوسیون های مخصوص استفاده می کردند.

برخی سگ ها از یک نژاد ظاهر متفاوتی داشتند و پروش سگ به عنوان سرگرمی آغاز شد

نژاد سگ پاگ از سگ هایی ریشه می گیرد که از چین به اروپا آورده شدند و احتمالا از بستگان سگ های پکنیز بودند. آن ها در قرن هفدهم حیوان خانگی مورد علاقه زنان اشراف زاده ای شدند که معمولا چند سگ داشتند. در نتیجه پرورش سگ آغاز شد. در نقاشی های قرون 17 تا 19 پاگ هایی را می بینید که صورت ها و پنجه های بلندتری داشتند. اما تحقیقات اخیر ژنوم نشان می دهد که نزدیک ترین بستگان آن ها جک راسل تریر ها و بوردر تریر ها هستند که به عنوان سگ های نگهبان و شکاری کار می کردند.

پاستا غذای نجیب زادگان بود و با دست خورده می شد

این غذا در اصل فقط در خانه ثروتمندان سرو می شد، چون دستور پخت آن زیاد ساده نبود. خمیر آن از آرد، شیر بز و زرده تخم مرغ تهیه می شد و به شکل نوار های باریک بریده می شد. پاستای خشک را در آب داغ جوشانده و سپس آبکش می کردند و این غذا با پنیر پوشانده می شد. آن ها به پاستا دارچین، روغن و کمی پنیر شبیه موزارلا اضافه می کردند و آن را 30 دقیقه در فر می گذاشتند. در قرن هفدهم، کارخانه های تولید پاستا افتتاح شدند، در نتیجه پاستا ارزان شد و در دسترس فقرا هم قرار گرفت: آن ها پاستا را با سس گوجه می خوردند. اما سنت پاستا خوردن با دست طرد نشد. پاستا را در سس فرو می کردند و در دهان می گذاشتند.

داوینچی انحراف چشم داشت که به او اجازه می داد تجسم سه بعدی بهتری داشته باشد

کریستوفر تایلر بعد از بررسی آثار هنری که در آن داوینچی از چهره خودش استفاده کرده بود، به این نتیجه رسید که این هنرمند بزرگ نوع خاصی از انحراف چشم داشته است. او به لطف این اختلال، می توانسته با سفت کردن عضلات چشمش، بین ادراک دو بعدی و سه بعدی جابجا شود و این نقاشی های واقع گرایانه را بکشد. معمولا برای دستیابی به این اثر، هنرمندانی که بینایی عادی دارند یک چشمشان را می بندند و چیزی را با عمق روی سطح ساده می کشند.

ازدواج همه جا می توانست انجام شود

نقاشی پرتره آرنولفینی اثر یان وان آیک مراسم ازدواج را نشان می دهد. در قرن پانزدهم برای ازدواج به حضور کشیش نیاز نبود، بنابراین مردم همه جا می توانستند ازدواج کنند. اگر این ثروتمندان ازدواج می کردند، برای تایید توافق های پیش از ازدواج باید شاهدانی باشند که انعکاسشان را در آینه ببینیم. همچنین در این مراسم، مرد باید دستش را بالا ببرد و سوگند بخورد و سپس دست عروس خود را با دست دیگرش بگیرد. شاید به همین دلیل این نقاشی جزئیات زیادی دارد، مثلا سگ که نماد وفاداری است و درخت گیلاسی که از پنجره دیده می شود نماد باروری است.

منبع: brightside

منبع: brightside