علائم فیزیکی اضطراب در بچه ها - دنیای راه راه

بچه هایی که دچار اضطراب هستند ممکن است دارای علائم فیزیکی باشند که معمولا ما آن ها را به بیماری های جسمی ربط می دهیم، مثلا شکم درد و سر درد. مهم است که والدین نسبت به این علائم فیزیکی اضطراب بچه ها مطلع باشند، زیرا هر روزه بر آمار بچه های که با اضطراب درگیرند، بیشتر و بیشتر می شود.

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها، تنها در ایالات متحده آمریکا، بیش از 4.4 میلیون کودک و نوجوان بین 3 و 17 سال دچار اختلال اضطراب هستند. در این مطلب همراه ما باشید تا علائم فیزیکی اضطراب در بچه ها را که احتمالا نمی دانید به شما بگوییم.

شکم درد و استفراغ

یکی از شایع ترین علامت های اضطراب در بچه ها، شکم درد تنها یا شکم دردی است که می تواند گاهی با استفراغ نیز همراه باشد. دلیل این علامت این است که مغز و گوارش بسیار بیشتر از آنچه فکر می کنید به هم مرتبط اند.

عملکرد مغز و گوارش بسیار به هم مرتبط هستند. روده و معده، درد را به نخاع در ستون فقرات گزارش می دهند نخاع سیگنال های درد را به مغز ارسال می نماید. افراد زمانی که تحت استرس قرار می گیرند، این استرس چه هیجانی باشد و چه جسمی، سیگنال های شدیدی به مغز ارسال می شود و نحوه دریافت و تفسیر سیگنال های درد وسط مغز، ارتباط بسیار عمیقی با شرایط روحی و هیجانی ما دارد.

بعضی از بچه ها ممکن است به دلیل اضطراب دچار شکم درد های بسیار شدیدی شوند که پزشک به دلیل تشخیص ندادن علت اصلی (اضطراب) انجام سونوگرافی را لازم بداند تا شرایط معده و روده ها را آنالیز کند. این شکم درد های شدید ممکن است با استفراغ نیز همراه باشند.

سر درد

بچه ها نیز مثل عظیمسالان ممکن است دچار سر درد های ناشی از اضطراب و استرس شوند. میگرن و سر درد های مزمن روزانه نیز در میان افرادی که دچار اختلالات اضطرابی هستند شایع اند. سر درد های ناشی از اضطراب در بچه ها می تواند تا ساعت ها نیز طول بکشد. این سر درد ها می توانند انجام خیلی از فعالیت های عادی بچه گانه را سخت نمایند. بعضی از والدین ممکن است این سر درد ها را جدی نگیرند و تمارض تلقی نمایند.

سرگیجه یا غش

سرگیجه در بچه ها اغلب به دهیدراته شدن بدن مرتبط است، اما می تواند ناشی از اضطراب نیز باشد. کودکی که احساس از حال رفتن یا سرگیجه دارد ممکن است از عباراتی مانند گیج و منگ بودن برای بیان حالت خود استفاده کند. کودک ممکن است از اینکه احساس می نماید دارد از حال می رود، بترسد.

تپش قلب یا درد در ناحیه سینه

در افراد عظیمسال، درد در ناحیه سینه معمولا با مسائل قلبی مرتبط است، اما در بچه ها، در کمتر از 2 درصد موارد، درد در قفسه سینه با یک عارضه قلبی ارتباط دارد. محققان دریافته اند بچه هایی که از درد در ناحیه سینه شاکی اند و مسئله ای از جهت قلب ندارند، میزان حساسیت و تحریک پذیری شان نسبت به اضطراب بیشتر است. تپش قلب یکی از تجربیات همیشگی بچه هایی است که دچار اضطراب هستند. کودک ممکن است با احساس تپش قلب، بترسد و اضطرابش تشدید شود. بعضی از بچه ها تپیش قلب را به صورت درد در ناحیه سینه عنوان می نمایند.

کهیر

تا به حال برای تان پیش آمده وقتی که دچار استرس می شوید، پوست تان نیز واکنش نشان بدهد؟ استرس و اضطراب می تواند عامل بروز جوش یا حتی کهیر روی پوست شود. برای بچه ها یا عظیمسالانی که در حال حاضر دچار عارضه ای پوستی مانند پسوریازیس هستند، استرس و اضطراب می تواند منجر به بروز کهیر و التهاب های پوستی شود. این کهیر ها ممکن است در ناحیه ی، صورت، بازو ها یا گردن ظاهر شوند. خیلی ها ممکن است ندانند که کهیر می تواند ناشی از اضطراب باشد و آن را حساسیت به چیزی مانند گرما تلقی نمایند.

از دست دادن اشتها

استرس و اضطراب گاهی اشتها را سرکوب می نماید تا به غلبه بر فشار و تنش یاری نماید. این واکنش در خصوص اضطراب بچه ها نیز صدق می نماید. در خیلی از موارد، وقتی استرس کودک رفع می شود، اشتهای او نیز به حالت نرمال برمی شود. همچنین حالت تهوع ناشی از اضطراب نیز می تواند سبب بی اشت هایی کودک شود.

کندن پوست بدن یا سایر رفتار های تکرار شونده بدنی

رفتار های بدنی تکرار شونده مانند خراشاندن پوست، کندن موی سر، جویدن لب و یا ناخن جویدن و امثال این رفتار ها در بیشتر موارد، واکنش هایی جهت خود تسکینی و آرام کردن استرس و اضطراب هستند که در بچه ها بیشتر دیده می شوند.

تنگی نفس

بچه هایی که مسائل تنفسی دارند گاهی ممکن است دچار عوارضی مانند آسم، بیماری ریوی یا پنومونی باشند، اما در بعضی موارد، تنگی نفس می تواند به اضطراب ربط داشته باشد. تکنیک های کاهش اضطراب مانند ورزش و تنفس عمیق می تواند به کودکی که این علامت را دارد یاری کند.

گاستریت و اسهال

بد هضی، گاستریت و اسهال می توانند از علامت های فیزیکی اضطراب در بچه ها و عظیمسالان باشند. اگر کودک شما دچار مسائل گوارشی است، فرقی نمی نماید این علائم او به اضطراب ربط دارند یا نه، به هر حال باید جهت درمان او اقدام کنید. اضطراب می تواند منجر به گرفتگی های شکمی، نفخ و گاهی اسهال نیز بشود.

دیگر علائم اضطراب در بچه ها

کودکی که اضطراب دارد ممکن است دچار مسائل خواب شود یا از انجام کار های مربوط به خود سر باز بزند و یا پرخاشگر و عصبی شود. کودک مضطرب ممکن است در کلاس درس بی دقت و بی تمرکز شود و همین مسئله باعث خواهد شد به اشتباه آن را به اختلال بیش فعالی - کم توجهی ربط بدهند.

پیامد های اضطراب درمان نشده

اگر نگاهی به شیوع اختلالات اضطرابی بیندازید می بینید که تعداد مبتلایان به این اختلال با افزایش سن بیشتر می شود. این منطقی به نظر می رسد، زیرا اختلالات اضطرابی جنبه ادراکی دارند، بنابراین با رشد مهارت های ادراکی شدت می گیرند. مثلا اضطراب جدایی مربوط به بچه ها است و در سنین پایین رخ می دهد، در حالی که اضطراب اجتماعی معمولا بعد از بلوغ ظاهر می شود.

در ضمن اضطراب معمولا عود نماینده است و اضطراب دوران کودکی اغلب زمینه ساز اضطراب در سنین عظیمسالی است، خصوصا برای بچه هایی که تحت درمان قرار نگرفته اند.

اجتناب، تغذیه نماینده اضطراب است

بچه هایی که اضطراب شان درمان نشده رها می شود، مهارت های کنترل و غلبه ضعیفی نیز دارند. یک نمونه معمول، اجتناب است. افرادی که خیلی مضطرب هستند سعی می نمایند با اجتناب از چیز هایی که موجب اضطراب شان می شود، جلوی حس ناخوشایند خود را بگیرند. این رفتار یک راه چاره موقتی است که متاسفانه به جای اینکه فرد را نسبت به ضعف خود مطلع کند، اضطراب او را تغذیه و تقویت می نماید. اضطرابی که درمان نشود منجر به ضعف اعتماد بنفس، افت عملکرد تحصیلی و گرایش به مواد مخدر خواهد شد.

اضطراب، زمینه ساز افسردگی

افرادی که سال های متمادی با اضطراب دست و پنجه نرم می نمایند، بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی هستند. کم نیستند افرادی که برای درمان علائم افسردگی خود مراجعه می نمایند و معلوم می شود در تمام طول عمر خود دچار اضطراب مزمن بوده اند. در این موارد، اضطراب و افسردگی هر دو باید درمان شوند.

از کجا بفهمم که کودکم اختلال اضطرابی دارد یا اینکه فقط مضطرب است؟

همه بچه ها اضطراب را تجربه می نمایند. بعضی از ترس ها و نگرانی ها معمولا مختص گروه سنی خاصی هستند. مثلا بچه های کوچک تر اغلب از صدا های بلند، غریبه ها و تاریکی می ترسند. بیشتر این ترس ها با افزایش سن رفع می شوند، اما اگر این ترس ها یا نگرانی ها آنقدر جدی و عظیم باشند که در زندگی روزمره کودک و عملکرد های او اختلال ایجاد نمایند، احتمالا پای یک اختلال اضطرابی در میان است.

چه اندازه اضطراب برای بچه ها نرمال محسوب می شود؟

ترس ها و نگرانی ها در بچه ها می توانند بخشی از فرایند رشد شان تلقی شوند. همانطور که گفتیم مثلا بچه های کوچک تر معمولا در غریبه ها، تاریکی، موجودات تخیلی و جدا شدن از پدر و مادر می ترسند. بچه های سنین دبستان اغلب بابت آسیب دیدن، مرگ و حوادثی مانند طوفان و زلزله هراس دارند و نگران می شوند. در سنین پیش از نوجوانی و نوجوانی نیز تجربیات اضطرابی معمولا به عملکرد های تحصیلی، موقعیت های اجتماعی و مسائل سلامتی مربوط می شوند. اگر این ترس ها و نگرانی ها به مرور زمان و با بالا رفتن سن رفع نشوند، مسئله ساز خواهند شد. پزشک یا کارشناس در این زمینه می تواند یاری کند ترس و اضطراب و خجالت نرمال را از اختلالات اضطرابی تشخیص داده و در صورت احتیاج، درمان و مداخله را آغاز کنید.

علت اختلالات اضطرابی چیست؟

برای اختلالات اضطرابی نمی توان یک دلیل بخصوص پیدا کرد. ایجاد یک اختلال اضطرابی معمولا نتیجه تعاملی میان بعضی از ریسک فاکتور های بیولوژیکی است که برای هر کسی منحصربفرد می باشند. ژنتیک نیز نقش مهمی در احتمال ابتلای فرد به یک اختلال اضطرابی دارد. مطالعات نشان می دهند ویژگی های شخصیتی کودک نیز بر این احتمال تاثیر گذار است. مثلا بچه هایی که ذاتا بسیار محتاط یا خجالتی هستند بیشتر ممکن است دچار یک اختلال اضطرابی شوند. ریسک فاکتور های محیطی مانند شیوه های تربیتی والدین، همراه با ریسک فاکتور های بیولوژیکی و ژنتیکی و شخصیتی می توانند باعث شود یک کودک، بیشتر یا کمتر در معرض ابتلا به یک اختلال اضطرابی باشد.

درمان اضطراب در بچه ها

اولین قدم درمان اضطراب در بچه ها، صحبت کردن و مشاوره با یک روانشناس کودک است تا ارزیابی های اولیه صورت بگیرد. بعضی از علائم و نشانه های اضطراب یا افسردگی در بچه ها می تواند ریشه در عوارض دیگری مانند تروما داشته باشد. یک روانپزشک یا روانشناس می تواند برنامه درمانی به شما توصیه کند که متناسب با شرایط کودک و خانواده، بهترین گزینه باشد. رفتار درمانی شامل کودک درمانی و خانواده درمانی یا ترکیبی از هر دو می شود. روانپزشک کودک می تواند تصمیم بگیرد که آیا به دارو درمانی نیز احتیاج هست یا خیر.

منبع: msn