مودم 4G و TD، LTE چه تفاوت ها و شباهت هایی دارند؟ - دنیای راه راه

برای دانستن تفاوت مودم های مرتبط با شبکه های مختلف اینترنت همراه، باید به خود فناوری این شبکه ها نگاهی داشته باشیم. حتی با وجود در دسترس نهاده شدن شبکه های 5G نو، هنوز بیشتر مردم به استفاده از شبکه های اینترنت 4G و LTE در سراسر دنیا ادامه می دهند چون این شبکه ها هم پوشش گسترده تری دارند و امکان استفاده از آن ها در منطقه ها بیشتری فراهم است و هم دستگاه هایی که از آن ها پشتیبانی می نمایند، دردسترس تر و ارزان تر هستند.

هرچند عنوان این شبکه ها خیلی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شود، اما در واقع تفاوت قابل توجهی بین 4G و LTE و البته TD-LTE که در حال حاضر در ایران در دسترس است، وجود دارد. این تفاوت به عملکرد این شبکه ها و سرعت اینترنت آن ها مرتبط است. در این نوشتار شبکه های ضمن آنالیز 4G و LTE، به تفاوت ها و شباهت های اصلی آن ها می پردازیم و در نهایت می بینیم که کدام یک بهتر است: 4G یا LTE.

4G چیست؟

به نوشته یوسی تل، تاریخچه 4G یا نسل چهارم شبکه های پهن باند سلولی (4th Generation) به استانداردهای نو صادر شده به وسیله بخش ارتباط رادیویی اتحادیه بین المللی مخابرات در سال 2008 بازمی شود که اپراتورهای همراه را مجبور نموده بود تا سرعت انتقال داده را به حداقل 100 مگابیت بر ثانیه ارتقا دهند.

در آن موقع این عدد دست نیافتنی بود، اما هدف اصلی استاندارد نو، به نوعی الهام بخشیدن به توسعه دهندگان برای ارائه فناوری های پیشرفته تر و بهتر بود. چند سال بعد، فناوری به پای استانداردها رسید و بیشتر اپراتورها به شبکه 4G جابه جا شدند.

چیزی که 4G را از فناوری نسل قبلی متمایز می کرد، تغییر از فناوری رادیویی طیف گسترده، به فناوری انتقال چند حاملی OFDMA بود. این تغییر سرعت آپلود و دانلود بسیار بالاتری را فراهم و دسترسی به طیف وسیع تری از خدمات مانند بازی، ویدیو، رسانه های اجتماعی و غیره را امکان پذیر کرد.

LTE چیست؟

LTE مخفف تکامل بلندمدت (Long-Term Evolution) است و همان طور که نام آن نشان می دهد در حقیقت به عنوان برنامه ای بلندمدت برای رسیدن به استانداردهای نو 4G در نظر گرفته شد و شکاف بین استانداردهای دست نیافتنی ITU-R و فناوری موجود را پر کرد.

فناوری LTE از یک سو به عنوان یک پیشرفت نسبت به نسل قبلی خود یعنی 3G عمل کرد و از سوی دیگر، به طور کامل الزامات تبدیل شدن به نسل بعدی یا 4G را برآورده نکرد. بدین ترتیب تجربه بهتری نسبت به نسل های قبلی برای کاربران به ارمغان آورد و به شبکه های تلفن همراه یاری کرد تا دستیابی به سرعت 4G را بدون داشتن فناوری لازم، تبلیغ نمایند.

گاهی اوقات LTE را 4G LTE هم می نامند که به اشتباه باعث می شود کاربران تصور نمایند از 4G استفاده می نمایند، اما در واقعیت، هنوز هم فناوری LTE است و باید آن را یک ارتقای مهم و کاربردی نسبت به فناوری 3G دانست.

تمایز 4G در مقابل LTE پس از معرفی استاندارد تکامل بلندمدت پیشرفته (LTE-A) گیج نماینده تر هم شد. در سال 2011، LTE-A در نهایت به عنوان فناوری استاندارد در دسترس عموم نهاده شد. این فناوری سریع تر، قابل اعتمادتر و پایدارتر از فناوری پایه LTE معمولی است و پهنای باند بالاتری را در مقایسه با آن ارائه می نماید. LTE-A که در آن موقع نزدیک ترین فناوری به 4G بود، سرعتی دو تا سه برابر بالاتر از LTE داشت.

فناوری TD-LTE

فناوری LTE زیرشاخه دیگری به نام TD-LTE هم دارد که برای کاربران ایرانی شناخته شده تر است. این عبارت مخفف تقسیم زمانی ال تی ای (Time Division LTE) است و تنها از یک فرکانس حامل برای ارسال و دریافت داده استفاده می نماید. فریم رادیویی موجود به فریم های فرعی زمانی تقسیم می شود که می توانند بنا به احتیاج لحظه ای کاربر به آپلود یا دانلود اختصاص داده شوند.

بنابراین تبادل داده ها در این استاندارد، به صورت هم زمان انجام نمی شود و می توان آن را یک رویکرد پویا دانست که بسیاری از احتیاجهای کاربران را پاسخ می دهد. استفاده TD-LTE از یک فرکانس به جای زوج فرکانس برای هر اپراتور، در کشورهایی که طیف فرکانسی محدود است یا اپراتور فقط به یک فرکانس جفت نشده دسترسی دارد، سودمند و کاربردی است. بعلاوه با توجه به یک کاربری پهنای باند در لحظه، می توان سرعت بیشتری برای دانلود یا آپلود انتظار داشت.

به TD-LTE اینترنت 4G ثابت هم اطلاق می شود. هرچند برای دسترسی به هر دو شبکه احتیاج به سیم کارت است و مودم TD-LTE را هم می توان جابه جا کرد و پس از ثابت ماندن در مکان دلخواه، مورد استفاده قرار داد اما TD-LTE برای استفاده در حرکت توصیه نمی شود و امکان مکالمه و پیامک هم ندارد.

تفاوت بین LTE و 4G چیست؟

اکنون باید به تفاوت بین LTE و 4G اشاره کنیم و اینکه چگونه بر تجربه شما به عنوان یک کاربر اثر می گذارد؟ آیا 4G سریع تر از LTE است؟ آیا پایدارتر است؟ در کل استفاده از هر یک چه مزایا و معایبی نسبت به دیگری دارد؟

همان طور که در بالا اشاره شد، تفاوت این دو استاندارد ممکن است گاهی گیج نماینده باشد و حتی با نسخه های نوتر مانند LTE-A، کمتر هم شده است. بنابراین خوب است ببینیم که دقیقا چه چیزی 4G را از نسل های قبلی خود متمایز می نماید و چند تفاوت اصلی میان LTE و 4G چیست.

فناوری

طبق گزارش Data Conomy یکی از تفاوت های بین 4G و LTE روش انتقال داده است. داده ها باید بدون توجه به محتوای منتقل شده یا شبکه مورد استفاده، به وسیله یک اتصال در اینترنت بسته بندی و جابه جا شوند.

فناوری LTE و شبکه های قدیمی تر از یک شبکه سوئیچینگ مدار استفاده می نمایند. فناوری سوئیچینگ مدار اصطلاحی است که برای توصیف سیستم ارتباطی استفاده می شود. در این رویکرد، مستقیما یک اتصال در سطح شبکه میان فرستنده و گیرنده برقرار می شود. بدین ترتیب فقط یک خط مستقیم برای همه انواع انتقال داده استفاده خواهد شد که می تواند یک تماس تلفنی کامل، انتقال فایل، دانلود و غیره باشد. مزیت این نوع شبکه ها زمان اتصال سریع تر است. علاوه بر این، پس از ایجاد پیوند، احتمال قطع آن کمتر خواهد بود.

از سوی دیگر، شبکه های 4G از سازوکار سوئیچینگ بسته استفاده می نمایند. این سیستم نوتر می تواند از تعداد فزاینده سایت های متصل در سراسر کره زمین بهره مند شود. هنگام استفاده از یک شبکه سوئیچینگ بسته، محافظت در برابر استراق سمع بسته بسیار مهم است زیرا داده های منتقل شده در سراسر شبکه به قطعات کوچکتری به نام بسته (پکیج) تقسیم می شوند.

این بسته ها به وسیله هر راه موجود به سوی فرستنده ارسال می شوند و بنابراین موثرترین مسیر در لحظه انتخاب می شود. می توانید بسته های از دست رفته را دوباره ارسال کنید، که مقدار از دست رفتن اطلاعات را کاهش می دهد. این یک روش بسیار موثر برای انتقال داده است.

سرعت

LTE در مقابل 4G، کدام سریع تر است؟ اگر استاندارد LTE معمولی را درنظر بگیریم، 4G به طور قابل توجهی سریع تر است. LTE فقط سرعت انتقال داده 100 مگابیت در ثانیه ارائه می دهد، در حالی که 4G واقعی حدبیشتر تا 1000 مگابیت در ثانیه را پوشش می دهد.

با این حال، اگر نگاهی به سرعت LTE-A بیندازیم، این تفاوت از بین می رود چون این نسخه هم به سرعت 1000 مگابیت در ثانیه می رسد. در نتیجه، پاسخ روشنی وجود ندارد و بستگی به این دارد که از کدام فناوری استفاده می کنید، LTE یا LTE-A و TD-LTE.

با توجه به اینکه امروزه بیشتر شبکه ها LTE-A یا TD-LTE را ارائه می دهند، اغلب کاربران در دنیا، از سرعت بالای آپلود و دانلود آن ها رضایت دارند و برای نمونه با 4G می توانند سرعت بیش از 100 مگابیت بر ثانیه و TD-LTE را با سرعت بین 10 تا 80 مگابیت بر ثانیه را تجربه نمایند.

پوشش

در خصوص پوشش شبکه، باید این نکته را در نظر داشت که توسعه فناوری نو، لزوما آن را بلافاصله در دسترس همه قرار نمی دهد. چیزی که هم اکنون با توسعه فناوری 5G به روشنی مشاهده می کنیم. با وجود اینکه این فناوری وجود دارد، اما هنوز پوشش آن سراسری نیست. اما درباره TD-LTE و 4G خوشبختانه پوشش به حد قابل قبولی رسیده و امروزه بیشتر اپراتورها از جمله ایرانسل و همراه اول، در همه جای کشور پوشش دارند.

با این حال هنوز پوشش فناوری TD-LTE کمتر از 4G است و می توان گفت که هنوز بسیاری از روستاها و حاشیه شهرها به آن دسترسی ندارند؛ در حالی که فناوری 4G تقریبا پوشش براسری دارد. به این نکته هم باید توجه کرد که هنگام استفاده از اینترنت 4G در صورت نداشتن پوشش، به صورت اتوماتیک به شبکه 3G یا در نهایت 2G منتقل می شوید اما در صورتی که منطقه مورد نظر شما تحت پوشش TD-LTE نباشد، به طور کامل از دسترسی به اینترنت محروم خواهید بود.

از سویی بیشتر مردم به علت دستگاه های قدیمی یا مالی که از فناوری 5G پشتیبانی نمی نمایند، قادر به استفاده از آن نیستند. همین اتفاق در خصوص 4G هم افتاد و این فناوری به وسیله بسیاری از گوشی های هوشمند پشتیبانی نمی شد و بنابراین کاربران زیادی نتوانستند از همان ابتدا از آن استفاده نمایند. سرویس LTE به وسیله بیشتر دستگاه های مدرن قابل دسترسی است، در حالی که فناوری 4G هنوز برای بعضی افراد غیرقابل استفاده است و مودم هایی که از آن پشتیبانی می نمایند هم هزینه بالاتری دارند.

تأخیر

تأخیر به زمانی گفته می شود که داده ها به وسیله شبکه به مقصد خود می رسند و دوباره باز می گردند. تأخیر از جریان یافتن مناسب داده ها و رفتن در مسیر درست جلوگیری می نماید و منجر به کاهش پهنای باند می شود.

بنابراین تأخیر موضوع مهمی در شبکه های مخابراتی است؟ در واقع اختلاف تأخیر در شبکه های 4G و LTE بسیار زیاد است. 4G تأخیر 5 میلی ثانیه ای ارائه می دهد، در حالی که این مقدار در شبکه LTE به 10 میلی ثانیه می رسد. زمانی که صحبت از میلی ثانیه می کنیم شاید چندان مهم به نظر نرسد اما برای کاربرانی که بازی های ویدیویی آنلاین انجام می دهند، ویدیو می بینند یا تماس و کنفرانس ویدیویی برقرار می نمایند، این مقدار بسیار اهمیت پیدا می نماید.

قدرت سیگنال

به علت افزایش سرعت آپلود و دانلود و کاهش تأخیر، شبکه های 4G کیفیت بسیار بهتری برای تماس های صوتی و تصویری نسبت به LTE ارائه می دهند. کاربران 4G از دسترسی پایدار و بی وقفه به اینترنت لذت می برند و می توانند به صورت آنلاین بازی نمایند، پخش زنده ویدیویی دیدن نمایند و با دوستان، خانواده و همکاران خود تماس ویدیویی داشته باشند.

با این وجود این موضوع همواره و در همه جا صادق نیست. از طرفی فناوری های تازه مبتنی بر شبکه LTE از جمله TD-LTE هم برای اغلب کاربری ها اتصال پایداری ارائه می دهند و می توان در صورت احتیاج از آن ها استفاده کرد. با توجه به ارتباط پیوسته در مکان تعیین، می توان گفت در حال حاضر اندکی نسبت به شبکه های 4G موجود قدرت سیگنال بهتری هم دارند.

استفاده از داده ها

بحث دیگر در مقایسه LTE در مقابل 4G استفاده از داده است. آیا 4G از داده های بیشتری برای ارائه دسترسی به اینترنت استفاده می نماید؟ در حقیقت این موضوع را می توان یک تصور غلط رایج دانست که هرچند منطقی است اما تا حد زیادی اشتباه درک شده است.

یک شبکه نمی تواند از داده های بیشتر یا کمتری نسبت به شبکه دیگر استفاده کند، اما می تواند امکان دسترسی به عملنمودهای بیشتری را به صورت آنلاین فراهم کند که در نتیجه منجر به مصرف داده بالاتری می شود.

شبکه 4G به کاربران امکان دیدنی ویدیو و گیمینگ را می دهد که با فناوری های قبلی امکان پذیر نبود. در نتیجه، افراد زمان بیشتری را به صورت آنلاین سپری می نمایند و داده همراه بیشتری مصرف می نمایند. با این حال، اگر فعالیت های یکسانی را با هر دو نوع شبکه انجام دهید، تفاوتی در مقدار مصرف داده نخواهد داشت بلکه تفاوت در زمان بارگیری و بارگذاری داده ها خواهد بود.

برترین مودم: 4G یا TD-LTE یا 4G/TD-LTE

انتخاب برترین مودم مناسب 4G یا LTE به کاربری و بودجه شما بستگی دارد. در هر دو نوع مودم سیم کارت مخصوص به خود قرار می گیرد و همان طور که گفته شد با مودم های 4G امکان انتقال داده با سرعت بالاتری را خواهید داشت و پوشش این شبکه هم بیشتر است؛ ضمن اینکه در صورت نداشتن پوشش، شبکه همراه به طور اتوماتیک به 3G و در نهایت 2G سوییچ می نماید.

در اغلب موارد قیمت مودم های 4G معمولا بالاتر است. هرچند در سال های اخیر با استقبال از این فناوری، قیمت این مودم ها هم در بازار تا حدی افزایش داشته است. به جز این، اپراتورها تعرفه های بالاتری را برای اینترنت 4G اعمال می نمایند و بسته های اینترنتی آن ها گران تر است.

در عین حال اگر قادر به پرداخت هزینه بالاتری هستید، می توانید مودمی خریداری کنید که از هر دو نوع شبکه TD-LTE و 4G پشتیبانی کند تا امکان استفاده از هر دو شبکه را بسته به سیم کارت تهیه شده، و احتیاج داشته باشید.

علاوه بر فناوری شبکه، بسته به احتیاج می توانید دنبال برترین مدل های مودم رومیزی یا جیبی باشید. اگر زیاد در رفت وآمد هستید احتمالا مودم جیبی کاربری زیادی برای شما داشته باشد اما اگر محل استقرار تعیینی دارید، مودم رومیزی هم جوابگوی احتیاج شما خواهد بود.

برای انتخاب مودم مناسب در بازار برندهای زیادی حضور دارند که نام های معتبری هم در میان آن ها دیده می شود. خود اپراتورها از جمله همراه اول و ایرانسل هم مودم هایی را عرضه می نمایند و طرح های تشویقی هم برای خرید هم زمان بسته های اینترنتی با مودم دارند که می تواند نسبت به خرید جداگانه هر کدام، ارزان باشد.

کدام فناوری بهتر است؟

به طور خلاصه، 4G سرعت بسیار بالاتر، پایداری بیشتر و دسترسی به طیف وسیع تری از فعالیت های آنلاین را ارائه می دهد. LTE یک استاندارد میانی بین 3G و 4G است، بنابراین در نسخه پایه، عملکرد آن در مقایسه با نسل چهارم ضعیف تر است.

با این حال، گفته می شود که اگر در یک شهر بزرگ و پرجمعیت زندگی نکنید و پوشش هر دو شبکه در آن یکسان باشد، ممکن است حتی تفاوت 4G و LTE را متوجه نشوید. از سوی دیگر با پر کردن شکاف این دو استاندارد به وسیله LTE-A و در نتیجه افزایش بسیار زیاد کیفیت اتصال، این تفاوت اهمیت کمتری هم پیدا می نماید.

سخن پایانی

اگر برای نخستین بار بخواهید یک مودم با فناوری بی سیم تهیه کنید، شاید دچار چالش بین انتخاب مدل های مبتنی بر TD-LTE و 4G شوید که بازار را در اختیار دارند. باید گفت که انتخاب یک مودم و البته سیم کارتی که برای آن تهیه می کنید، بستگی زیادی به بودجه، مکان استفاده و کاربری شما از اینترنت دارد.

به طور کلی مودم های 4G گران تر از مودم های هم رده از نوع TD-LTE هستند اما موارد استثنا هم وجود دارد و در سال های اخیر با استقبال از مودم های LTE قیمت این مدل ها هم افزایش داشته است.

اگر پیوسته در حال حرکت بین شهرها و مقاصد گوناگون هستید و به اینترنت در مسیر احتیاج دارید، باید مودمی تهیه کنید که پوشش شبکه گسترده تری داشته باشد و 4G انتخاب بهتری است. در زمینه سرعت هم هر دو شبکه در منطقه های که پوشش کافی دارند، کیفیت قابل قبولی ارائه می نمایند.

اما اگر برای استفاده در موقعیت ثابتی به مودم احتیاج دارید، اولویت برای شما هزینه است و سرعت نسبی و قابل قبولی هم می خواهید، شبکه TD-LTE و مودم مرتبط با آن می تواند انتخاب مناسبی برایتان باشد چون هم هزینه مودم و هم هزینه بسته های اینترنتی آن در اغلب موارد ارزان تر است.

اگر بتوانید هزینه بیشتری پرداخت کنید، مودمی با پشتیبانی از هر دو فناوری خریداری کنید و با تهیه هر دو نوع سیم کارت 4G و TD-LTE بسته به احتیاج در هر زمان از یکی از آن ها بهره ببرید.