چند توصیه پزشکی درباره کیف و کفش مناسب دانش آموزان - دنیای راه راه

دکتر فتانه اکبری - متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در گفت وگو با خبرنگاران، با اشاره به قرار دریافت دانش آموزان در سن رشد، گفت: به همین دلیل باید جنس کیف مدرسه و لوازم التحریر دانش آموزان تا حد ممکن از انواع سبک انتخاب شوند تا حجم زیاد و وزن سنگین آن آزار دهنده نبوده و کمترین وزن را به بدن دانش آموز وارد کند؛ چراکه دانش آموزان در سن رشد هستند و تحمیل وزن سنگین به بدن در این سن آسیب های اسکلتی را به دنبال دارد. به همین دلیل وزن کوله پشتی مناسب برای بچه ها حداکثر معادل حدود 15 درصد وزن شان است.

وی استفاده از کیف های کوله پشتی را مناسب تر از انواع دستی و بندی آن مطرح نمود و گفت: نحوه تنظیم دو بند کوله پشتی باید طوری باشد که وزن کیف در ناحیه پشت و میان دو کتف قرار گیرد. همچنین بندهای کوله پشتی ها نباید آنقدر بلند باشند که روی ناحیه لگن و کمر قرار گیرند. از طرف دیگر کوله پشتی های یک طرفه مناسب نبوده و غیراستاندارد هستند؛ چرا که برای حمل آن، فرد ناچار است به یک طرف متمایل می گردد.

این متخصص طب فیزیکی ادامه داد: توصیه می کنم کیف های بنددار یا کیف های دستی به طور متناوب با دست یا شانه چپ و راست حمل شوند تا وزن کیف به طور متناسب در هر دو طرف بدن تقسیم گردد. عادت کردن به حمل کیف با یک دست یا یک طرف بدن، می تواند زوایای کمی از کج شدن ستون فقرات، افتادگی شانه و عوارضی از این قبیل را در دانش آموزان به دنبال داشته باشد.

وی، تحمیل وزن زیاد به بدن دانش آموزان را مسبب آسیب به مفاصل دانست و توضیح داد: وزن نامناسب کیف ها در دراز مدت در بدن دانش آموزان، افتادگی شانه به یک طرف یا حتی انحراف ستون فقرات، افزایش قوس کمر و بدشکلی در ستون فقرات را به دنبال دارد.

اکبری در مورد انتخاب کفش مناسب برای دانش آموزان اظهار کرد: کفش های اسپورت مخصوص پیاده روی برای استفاده دانش آموزان در مدارس مناسب است. کفش مدارس باید راحت باشد. بنابراین کفش های پاشنه دار برای مدارس مناسب نیستند. بهتر است کفش مدارس حداکثر دو تا سه سانتی متر پاشنه پهن داشته و جنس کف کفش نیز از اسفنج فشرده و تا حدی قابل انعطاف باشد.

وی کفش های بندی با پنجه پهن را برای استفاده دانش آموزان در مدارس مناسب دانست و گفت: به منظور تحمل فشارهای کف زمین و عدم انتقال آن به پا، جنس کف کفش ها نباید بیش از حد نازک و انعطاف پذیر باشد؛ چرا که کفش های دارای کف نازک درد و ناراحتی در پا را سبب می شوند. همچنین کف کفش ها نباید بیش از حد محکم و سنگین باشد.

این متخصص طب فیزیکی گفت: عوارض ناشی از حمل روزانه کیف های سنگین و نشستن های نادرست، با اصلاح عادت ها و ورزش تا حدودی رفع می گردد. اما توصیه می گردد که برنامه مدارس طوری تنظیم گردد که دانش آموزان مجبور نباشند در طول روز وزن زیادی را حمل نمایند.

وی در ادامه با تاکید بر اینکه میز و نیمکت مدارس باید متناسب با جثه دانش آموز باشد، بر نشستن صحیح دانش آموزان تاکید نمود و گفت: نحوه نشستن دانش آموزان بویژه در طولانی مدت باید به شیوه ای صحیح باشد تا به سیستم اسکلتی آسیب نرسیده و فرصت رشد مناسب به دانش آموز داده گردد. دانش آموز در صورتی می تواند به روشی صحیح و استاندارد بنشیند که از میز و نیمکت های استاندارد استفاده گردد. میز و نیمکت های مورد استفاده در مدارس باید متناسب با قد و قواره دانش آموز باشد؛ چرا که عمده اشتباه نشستن ها هنگام خواندن و نوشتن به دلیل نامناسب بودن اندازه میز و نیمکت هاست و دانش آموز برای انطباق خود با میز ناچار قوز نموده و یا به یک سمت متمایل می گردد.

اکبری ضمن اشاره به ویژگی های میز و نیمکت استاندارد، گفت: ارتفاع جایگاه نیمکت باید به اندازه ای باشد که با چسباندن بازو به کنار تنه و خم کردن 90 درجه ای آرنج، دست همسطح نیمکت باشد. همچنین ارتفاع جایگاه باید به میزانی باشد که زمانی که فرد تا آخرین قسمت نشیمنگاه روی آن نهاده شد، پاها به راحتی روی زمین قرار گیرند.

وی ادامه داد: ضروری است میز و نیمکت ها این قابلیت را داشته باشند که دانش آموز بتواند موقعیت خود را جابجا نموده و یا تغییر دهد. میز و نیمکت های نامناسب و به دنبال آن حالت های نادرست نشستن می تواند در درازمدت، افزایش قوز پشتی، مسائل عضلانی و اسکلتی را در ستون فقرات، کمر، پشت و گردن و گاها مسائل جدی را به دنبال داشته باشد.