این روستا حتی یک سارق هم ندارد! - دنیای راه راه

گاهی در میان شهرها و روستاها به جایی منحصربفرد بر می خوریم که به خاطر داشتن ویژگی ای خاص در جهان معروف است. این بار می خواهیم درباره روستای ایبتال (Eibenthal) حرف بزنیم، روستایی که در اثر یک اتفاق نامش بر سر زبان ها افتاده است. مردمی که در این منطقه شهر کوچک مهدینتی (Mehedinti) زندگی می نمایند به حق و حقوق یکدیگر احترام زیادی می گذارند و همین ویژگی آن ها را در جهان معروف نموده است. امنیت در این روستا آنقدر بالاست که نرخ جرم و جنایت در آن به طور قابل توجهی از اندازه جرم و جنایت میانه کشور کمتر است.

این روستا هیچ سارقی ندارد برای همین مردم برای خرید نان با خیال راحت کیف خود را در خیابان به امان خدا رها می نمایند تا فردی که مسئول پخش نان است نان را تحویل و پول خود را بردارد. مامور پخش نان با ماشین از خیابان اصلی روستا می گذرد و در مسیر، برای هر خانواده نان می گذارد، مبلغ آن را از کیف پول ها برمی دارد و بقیه پول را هم در کیف می گذارد. جالبه که در طول چند سالی که این روش پخش نان متداول شده هیچ گزارشی از بابت ناپدید شدن پول ها و یا نان ها گزارش نشده است.

معروفیت روستای ایبنتال، به عنوان یک روستای بدون سارق، به سال 1996 برمی گردد یعنی درست وقتی که اهالی برای خرید نان روش جدیدی را در پیش گرفتند آن ها کیف خود را به همراه پول در گوشه خیابان بر روی نرده ها آویزان می کردند تا مامور پخش نان، نان آن ها را در کیف گذاشته و پول خود را بردارد. شاید برایتان این سوال پیش آمده که مگر این روستا نانوایی ندارد؟! آخرین مغازه ای که در این روستا فعال بود در سال 1989 بسته شد و از آن موقع مردم برای تهیه نان باید منتظر مامور پخش نان می ماندند، این مرد هر دو روز یکبار نان ها را در ماشین بزرگی می گذاشت و از روستایی که حدود 20 کیلومتر آن طرف تر بود به این روستا می آمد.

در ابتدا اهالی روستا مجبور بودند تا مدت ها در کنار جاده بایستند تا از ماشین پخش نان جا نمانند تا اینکه به فکر یکی از اهالی روستا ایده خوبی رسید: یک کیف به همراه یادداشت و پول را در کنار جاده قرار دهیم تا مامور پخش نان خودش همه کارها را به تنهایی انجام دهد. اهالی روستا مطمئن بودند که هیچ وقت کسی نان و یا پول آن ها را برنمی دارد و از آن جایی که روستا در منطقه کوهستانی قرار گرفته پس آدم غریبه هم معمولا به این منطقه رفت و آمد نمی کند.

یکی از اهالی روستا که خانمی 75 ساله است می گوید: ماشین پخش نان هر 2 دو روز یک بار به این روستا می آید و من 4 تا 5 نان می خرم. من تعداد نان هایی که احتیاج دارم را بر روی یک کاغذ می نویسم و اندازه مبلغ آن را هم در کیف می گذارم. مامور همین که به جاده این روستا می رسد با تماشا کیف ها، نان ها به همراه بقیه پول را در همان کیف می گذارد. تا به حال هیچ مسئله ای پیش نیامده و من در این مدت هیچ وقت نشنیدم که نان ها و یا پول ها ناپدید شوند!

یکی دیگر از اهالی روستا می گوید: من کیف را در کنار خیابان می گذارم و برای کار به مزرعه می روم، در هنگام شب وقتی برمی گردم نان ها و بقیه پول در کیف است.

البته این حرف ها فقط در خصوص نان نیست! مردم این روستا به حق و حقوق همدیگر هم احترام می گذارند و هیچ وقت بدون اجازه به باغ و یا حیاط هم نمی روند. حتی در جلوی مزرعه، آن ها اول صاحب مزرعه را صدا می زنند و اگر کسی جواب نداد پا به داخل مزرعه نمی گذارند. تا به حال در این روستا هیچ سارقی و سرقتی اتفاق نیفتاده یکی از اهالی می گوید در گاراژ خود وسایل پر استفاده زیادی دارد و درب آنجا هم همواره باز است اما تا به حال چیزی به سرقت نرفته است.

همه اهالی این روستا هم را می شناسند و اگر به وسایل همدیگر احتیاج داشته باشند آن را از هم قرض می گیرند. شاید داستان روستای ایبنتال و اهالی اش شما را یاد روستای معروف هند بیندازد در این روستا هیچ خانه ای در ندارد و به جای در از پرده استفاده می گردد اما در آن ندرت سارقی اتفاق می افتد.

منبع: odditycentral.com